Tuesday, May 10, 2005
ما ایرانی های از خود راضی
با درود به شما دوستان
این روزها روزهای بسیار مهمی برای ما ایرانیان است ، چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور وهمه منتظریم و انتظار چقدر سخته
اما منتظر چی هستیم سوال بسیارسختیه ، چرا که ماایرانیها هر کدوممون منتظر یه مسئله مخصوصی هستیم و بر عکس حرفهایی که می زنیم انتظاراتمون فرق می کنه
چند وقت پیش اتفاقا به این مسئله فکر می کردم که ما ایرانیها چقدر انسانهای عجیبی هستیم ، عجیب و بسیار پیچیده
به اندازه ای پیچیده که بعضی وقتها خودمان هم در اون پیچ می خوریم
ما از دید خودمون انسانهای بدون عیب و ایرادی هستیم و همه چی رو هم می دونیم و از همه هم بالاتریم
اغلب بجای اینکه عمل کنیم حرف می زنیم ، البته حرف زدن بد نیست ولی به شرطی که به آن عمل کرد.
ما بدون اینکه مطالعه داشته باشیم در مورد موضوعات مختلف حرف می زنیم و اطلاعاتی هم رو که داریم از این و آن شنیده ایم یا دیده ایم .
خیلی احساساتی هستیم و عاطفی ، در محیط های مختلف تحت تاثیر موضوعات مختلف قرار می گیریم ،
هر روز تصمیم جدیدی می گیریم و شبش فراموشش می کنیم و فردا را با تصمیم دیگری آغاز می کنیم .
بسیار محافظه کار هستیم و بد بین که البته بدبینی که گرفتار حال ما ایرانیان شده ریشه در محیط جامعه ما داره، که نمی شه تمام تقصیر را به گردن شخص انداخت
از شنیدن عیب های خود بیزاریم و از گفتمن و شنیدن عیوب دیگران لذت می بریم
از تحمل کردن هم بیزاریم و نمیتونیم در زیر یک سقف مدت زیادی بمونیم .
یاد یه خاطره ای افتادم ، یک روز در اندرگراند نشسته بودم و طبق معمول در عالم خودم غرق شده بودم و به کارهایی رو که باید انجام بدم فکر می کردم ، ناگهان سنگینی یه نگاه از جنس ایرانی رو رو خودم حس کردم و وقتی که روبروم رو نگاه کردم دیدم بله یه خانوم ایرانی زل زده به من و به هیجان آمده ، انگار که یه چیزی رو پیدا کرده
بعد از چند دقیقه نتونست تحمل کنه و سوال کرد آقا شما ایرونی هستید ؟ منم با یه مکث کوتاه گفتم نه
غافل از اینکه یقه پیراهنمو کیپ نکرده بودم و علامت ایرانی بودنم معلوم بود و گردنبند فروهرم حسابی منو خراب کرد
به هر جهت نا امید نشد و دوباره از من سوال کرد پس افغانی هستید ؟ گفتم نه
گفت پس چرا فارسی حرف می زنید
منم دیگه نتونستم جلو خندمو بگیرم گفتم بله ایرانیم
پعد گفتم می تونم کمکتون کنم ؟
گفت نه کاری ندارم فقط خوشحال شدم که یه هموطنمو دیدم
و بلافاصله سوالها به ترتیبی که فکر می کردم شروع شد
چند ساله اینجا هستی؟
جواب داری؟
کجا زندگی می کنی؟
کارت چیه؟
راضی هستی از اینجا؟
منم که کلافه شده بودم یه جور جوابشو دادم که دیگه بابا بسه دیگه
بعد خانوم ناراحتم شد و گفت چرا ناراحت شدی؟
گفتم خانوم عزیز ما ایرونی ها در همین شهر لندن وقتی در یه جایی تو یه کنسرت یا پارتی یا یه مراسمی دور هم جمع میشم و همدیگرو می بینیم برای هم قیافه می گیریم و سرامون و دماغامونم بالا و دونبال یه بهانه برای یه دعوا و کتک کاری می گردیم ، اما اگه همدیگرو بیرون ببینیم یا با نگاه همدیگرو زیر نظر داریم یا با سوال جواب می خواهیم از کار هم سر می داریم
ولی خوشبختانه ایشون هم با من هم نظر بود و از من پرسید که خوب باید چیکار کرد؟
گفتم از خودمون باید شروع کنیم و باید ببینیم مشکل از کجاست
راستی مشکل از کجاست؟
چیکار باید کرد؟
آیا شما می تونید جواب این سوال رو بدید؟
نظرتون رو در این وبلاگ انعکاس بدید
این روزها روزهای بسیار مهمی برای ما ایرانیان است ، چه در داخل کشور و چه در خارج از کشور وهمه منتظریم و انتظار چقدر سخته
اما منتظر چی هستیم سوال بسیارسختیه ، چرا که ماایرانیها هر کدوممون منتظر یه مسئله مخصوصی هستیم و بر عکس حرفهایی که می زنیم انتظاراتمون فرق می کنه
چند وقت پیش اتفاقا به این مسئله فکر می کردم که ما ایرانیها چقدر انسانهای عجیبی هستیم ، عجیب و بسیار پیچیده
به اندازه ای پیچیده که بعضی وقتها خودمان هم در اون پیچ می خوریم
ما از دید خودمون انسانهای بدون عیب و ایرادی هستیم و همه چی رو هم می دونیم و از همه هم بالاتریم
اغلب بجای اینکه عمل کنیم حرف می زنیم ، البته حرف زدن بد نیست ولی به شرطی که به آن عمل کرد.
ما بدون اینکه مطالعه داشته باشیم در مورد موضوعات مختلف حرف می زنیم و اطلاعاتی هم رو که داریم از این و آن شنیده ایم یا دیده ایم .
خیلی احساساتی هستیم و عاطفی ، در محیط های مختلف تحت تاثیر موضوعات مختلف قرار می گیریم ،
هر روز تصمیم جدیدی می گیریم و شبش فراموشش می کنیم و فردا را با تصمیم دیگری آغاز می کنیم .
بسیار محافظه کار هستیم و بد بین که البته بدبینی که گرفتار حال ما ایرانیان شده ریشه در محیط جامعه ما داره، که نمی شه تمام تقصیر را به گردن شخص انداخت
از شنیدن عیب های خود بیزاریم و از گفتمن و شنیدن عیوب دیگران لذت می بریم
از تحمل کردن هم بیزاریم و نمیتونیم در زیر یک سقف مدت زیادی بمونیم .
یاد یه خاطره ای افتادم ، یک روز در اندرگراند نشسته بودم و طبق معمول در عالم خودم غرق شده بودم و به کارهایی رو که باید انجام بدم فکر می کردم ، ناگهان سنگینی یه نگاه از جنس ایرانی رو رو خودم حس کردم و وقتی که روبروم رو نگاه کردم دیدم بله یه خانوم ایرانی زل زده به من و به هیجان آمده ، انگار که یه چیزی رو پیدا کرده
بعد از چند دقیقه نتونست تحمل کنه و سوال کرد آقا شما ایرونی هستید ؟ منم با یه مکث کوتاه گفتم نه
غافل از اینکه یقه پیراهنمو کیپ نکرده بودم و علامت ایرانی بودنم معلوم بود و گردنبند فروهرم حسابی منو خراب کرد
به هر جهت نا امید نشد و دوباره از من سوال کرد پس افغانی هستید ؟ گفتم نه
گفت پس چرا فارسی حرف می زنید
منم دیگه نتونستم جلو خندمو بگیرم گفتم بله ایرانیم
پعد گفتم می تونم کمکتون کنم ؟
گفت نه کاری ندارم فقط خوشحال شدم که یه هموطنمو دیدم
و بلافاصله سوالها به ترتیبی که فکر می کردم شروع شد
چند ساله اینجا هستی؟
جواب داری؟
کجا زندگی می کنی؟
کارت چیه؟
راضی هستی از اینجا؟
منم که کلافه شده بودم یه جور جوابشو دادم که دیگه بابا بسه دیگه
بعد خانوم ناراحتم شد و گفت چرا ناراحت شدی؟
گفتم خانوم عزیز ما ایرونی ها در همین شهر لندن وقتی در یه جایی تو یه کنسرت یا پارتی یا یه مراسمی دور هم جمع میشم و همدیگرو می بینیم برای هم قیافه می گیریم و سرامون و دماغامونم بالا و دونبال یه بهانه برای یه دعوا و کتک کاری می گردیم ، اما اگه همدیگرو بیرون ببینیم یا با نگاه همدیگرو زیر نظر داریم یا با سوال جواب می خواهیم از کار هم سر می داریم
ولی خوشبختانه ایشون هم با من هم نظر بود و از من پرسید که خوب باید چیکار کرد؟
گفتم از خودمون باید شروع کنیم و باید ببینیم مشکل از کجاست
راستی مشکل از کجاست؟
چیکار باید کرد؟
آیا شما می تونید جواب این سوال رو بدید؟
نظرتون رو در این وبلاگ انعکاس بدید
درودی دوباره
با تشکر از شما دوستانی که از این وبلاگ بازدید کردید
در این وبلاگ من قصد دارم که بیشتر به اتفاقاتی که در لندن می افته مخصوصا در جامعه ایران نگاهی داشته باشم و با هم بتونیم گپی بزنیم و به یه سری مسائل زندگی اطرافمون و خودمون بپردازیم
شما هم اگرپیشنهاد یا انتقادی از محیط زندگی خود دارید می تونید انعکاس دهید
با تشکر از شما
در این وبلاگ من قصد دارم که بیشتر به اتفاقاتی که در لندن می افته مخصوصا در جامعه ایران نگاهی داشته باشم و با هم بتونیم گپی بزنیم و به یه سری مسائل زندگی اطرافمون و خودمون بپردازیم
شما هم اگرپیشنهاد یا انتقادی از محیط زندگی خود دارید می تونید انعکاس دهید
با تشکر از شما
Thursday, May 05, 2005
Sunday, April 24, 2005
درود به دوستان
بعد از اینکه زیردریایی شماره یک منو زدن تصیم به راه اندازی زیردریایی شماره دو کردم .البته همه میدونیم که زیردریایی کارش تحقیق در زیر دریاها و آبهاست و هر چی رو که ببینه مطمئن درموردش تحقیق خواهد کرد و به همگان اطلاع خواهد داد. در زیردریایی من جای تمام دوستانی که از روی زمین خسته شده اندبه اندازه کافی هست و میشه در کنار هم زندگی زیبایی رو بدون آلودگی ها شروع کرد البته عده ای از روی زمینی ها که عادت کرده اند همیشه زیرآبی برن هم گاهی اوقات به زیر آب میان و لی مطمئن باشید که نمیتونن به عمق پا بذارن و خیلی زود کم میارنودر میرن زیردریایی شماره دو به زودی با دستی پر خواهد آمد منتظر باشید دوستان دریایی من
|
ÒíÑÏÑíÇíí ÈÒæÏí ÈÑÇí ãÇÇÒ ÒíÑ ÂÈåÇ ãíå
سلام
dorod
